«Εκείνο με τα σκούρα μπλέ παραθυρόφυλλα»
Ένα μέρος που ζεί στο παρελθόν, στην παιδική του ηλικία.Για την ακρίβεια, ένα σπίτι που μερικές φορές τα καλοκαίρια, περνάει ακόμα από μπροστά και το βλέπει ερημωμένο. Έτοιμο σχεδόν να καταρεύσει και μαζί με αυτό να διαλυθούν όλες τις στιγμές του παρελθόντος.Έτοιμο να καταπνίξει όλα τα γέλια μικρών παιδιών που έχουν ακουστεί ποτέ.Ένα γρίζο αρχοντικό του 70.Εκείνο το ψηλό ,το στιβαρό, με την κεραμηδοσκεπή, τον μεγάλο κήπο με την τριανταφυλλιά και κάτι σκούρα μπλέ παραθυρόφυλλα, που όταν άνοιγαν διάπλατα κάθε πρωινό ,το φώς του ήλιου έμπαινε στο παλιό σπιτικό ,φέρνοντας άρωμα καλοκαιριού. Εκείνο το παιδικό όμορφο καλοκαίρι που μυρίζει γιασεμί και αντηλιακό πενήντα της εκατό προστασίας.Δεν θα ξεχάσει από το πορτοκαλί του κρεβάτι με το άσπρο προσκεφάλι, το άνοιγμα της βαριάς, μπλέ, σιδερένιας πόρτας με το πρώτο άκουσμα των καρδερίνων.Tότε σήμαινε η αρχή μίας καινούριας περιπέτειας. Μιας χαρούμενης, αθώας περιπέτειας, που τώρα ζεί ως ανάμνηση, βαθιά στην σκέψη ριζομένη.Μια περασμένη...