Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, Ο θησαυρός της Βαγίας
Αγαπητέ αναγνώστη,
Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα παιδικού βιβλίου, την οποία καθιέρωσε το Διεθνές Συμβούλιο Βιβλίων για την Νεότητα (IBBY), το 1966, την ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου 1805). Η αρχή του Απριλίου κάθε χρόνο έχει σκοπό να διεγείρει την αγάπη των παιδιών για το βιβλίο και ταυτόχρονα, να προσελκύσει το ενδιαφέρον των μεγάλων, σχετικά με το παιδικό βιβλίο. Με αφορμή λοιπόν αυτή την ημέρα, θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτό το μυθιστόρημα της Ζώρζ Σαρή, γνωστή σε όλους μας συγγραφέας των παιδικών μας χρόνων στο δημοτικό. Που λέτε, όλοι από εμάς είχαν διαβάσει έστω και ένα βιβλίο της διάσημης συγγραφέως, έτσι λοιπόν πολλοί ενδεχομένως να έχετε διαβάσει τον «θησαυρό της Βαγίας».
Εγώ όταν ακούω παιδικό βιβλίο πάντα θυμάμαι το πρώτο βιβλίο του 1969 της αγαπημένης μας Ζόρζ,που έχει τραβήξει την προσοχή μικρών και μεγάλων.Αποπονέει ένα γλυκό αίσθημα καλοκαιριού γεμάτο μυστήριο. Όπως πολλοί γνωρίζετε το βιβλίο, πρόκειτε για μια γυναίκα που μένει μόνιμα στο Παρίσι και εργάζεται ώς βοηθός ενός μεγάλου ψυχιάτρου. Η Νικόλ έρχεται για διακοπές στην Αίγινα, όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια. Εκεί συναντάει την Ζωή και τα υπόλοιπα παιδιά. Μαζί θα εξιχνιάσουν την υπόθεση ενός ασθενή, ο οποίος ήταν γερμανός στρατιώτης στην Βαγία κατά την διάρκεια της κατοχής.Ο Χάνκς, όπως ο γερμανός ονομάζεται, πάτησε μια νάρκη, ενώ φαίνεται να έτρεχε αγχωμένος για κάπου και από το σοκ έχει τώρα βαριά αμνησία. Σκόρπιες λέξεις γραμμένες σε ένα σημειωματάριο 23ων χρόνων που φυλάγεται στο μπαούλο μιας ηλικιωμένης γυναίκας στην Αίγινα, 203 χαμένες λίρες,τυχαία σπίτια και ναοί, πεζοπορίες, αγωνία και φυσικά ελληνικό ηλιόλουστο καλοκαίρι και μια καλή παρέα. Οι ιστορίες διαδραματίζονται σε υπαρκτά μέρη της Αίγινας και η Ζώρζ θυμάται εκεί τα παιδικά της χρόνια μέσα από παιχνίδια χαμένου θησαυρού των παιδιών της.
Αυτό όμως που πολλοί δεν έχετε ακουστά, είναι το γεγονός ότι το βιβλίο έγινε σειρά το 1984 στο κανάλι της ΕΡΤ σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Δημογεροντάκη στην Βαγία, όσο για την μουσική σύνθεση που θα σας ταξιδέψει, είναι του Σταμάτη Σπανουδάκη. Πρόκειται για μια σειρά (6 επισοδείων, 20 λεπτών το καθένα) που αποτελεί μια αξιόλογη μεταφορά του ομότιτλου παιδικού μυθιστορήματος. Λιλιπούτειοι λοιπόν θεατές που έχουν διαβάσει το βιβλίο μπορούν να παρακολουθήσουν ευχάριστα την σειρά, βλέποντας το βιβλίο να ζωντανεύει μποστά στα μάτια τους. Όσο για τους γονείς, ας γυρίσουν τον χρόνο και ας ταξιδέψουν μέσα απο τα επισόδεια πίσω στο 90.Ορίστε μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε, ή κάποιοι από εμάς να γνωρίσουμε τα παλιά.
Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο
Έχω μιαν ιδέα, δεν ξέρω κατά πόσο στέκει, αλλά θα σας την πω. Χτες βράδυ κι εγώ δεν κοιμήθηκα πολύ, σκεφτόμουν τον Χανς και την κυρα-Μαρία. Ξεφύλλιζα το καρνέ που ο Χανς είχε αφήσει στο δωμάτιό του και βρήκα μέσα κάτι που με παραξένεψε. Για κοιτάξτε και σεις.
Τα παιδιά έσκυψαν περίεργα να δουν. Σ’ ένα από τα φύλλα που τους έδειχνε η Νικόλ ήταν γραμμένες λίγες λέξεις κι ένα σχέδιο παράξενο, ζωγραφισμένο με μολύβι.
–Σαν γρίφος μοιάζει, είπε ο Άγγελος και τα άλλα είναι γερμανικά.
–Όχι όλα γερμανικά, είπε η Νικόλ, έχει και ελληνικά. Να εδώ γράφει grab – βροχή – όρος – Πιο κάτω: επισκοπή, γενέθλια της Παναγίας, τάφος – αφανής – ναός, το σχέδιο μοιάζει με εκκλησία και πάλι βροχή – Αιακός, εκεί έχει ένα σταυρό και πιο κει τον αριθμό 203.
–Τόσες ήταν οι λίρες, φώναξε η Λίνα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Share your thoughts